|
متوسطه دوم و درس های ناگفته!
|
||
|
فقط از فهمیدن توست که می ترسند |
یک بار شنیـدم که دهقـانهـای چینـی قـرن نـوزدهـم را
«مسیحیـان برنـج» می نامیدند. زیرا مبلغـان کاتـولیـک در
روستاها فقـط به افـرادی که در مـراســم دیـنـی شـرکت
می کردند،برنج می دادنـد و بقیـه محکـوم بـه گرسنگـی
بـودنـد. دولـت مـا هــم بـا ســرخ پـوستـان هـمیـن کار را
می کرد تا آنها را سر به راه کند!
آری،دولت ما از گرسنگی دادن به عنـوان یک سیاست
ملی استفاده کرد و سرخ پوستان بی شماری را کشت.
شاید بی دلیـل نبود که هیتلر وقتی می خواست نقشه
«راه حل نـهـایی» خود را بـکشـد،دستور داد تا چگونگی
مـهـار کردن سرخ پـوستـان آمریکا را بررسی کنند.خیلی
از نـقـشه خوشش آمـد و بعد آن را در اروپا پیاده کرد.
سـرخ پـوستـان در بـرابـر آن هـمـه گرسنگی،تحقیر،و
صـدمـه های روحی چاره ای نداشتند مگر آنکه تسلیـم
شوند.
برچسبها: سرخ پوستان آمریکا, مسیحیان برنج, هیتلر, سیاست گرسنگی دادن
|+|
نوشته شده در سه شنبه هجدهم مهر ۱۳۹۶ساعت 15:0 توسط بهمن طالبی
|
درباره وبلاگ
ابزارهای شناخت، شناخت را برای ما میسر می کند.شناخت به مـا جهان بینی می دهد. جهان بینی، ایدئولوژی یعنی بایدها و نبایدها را معلـوم می کند؛ و این جاست که پای عمل به میان می آید.
منوی اصلی
نوشته های پیشین
آرشیو موضوعی
برچسبها
پیوندها
|