|
متوسطه دوم و درس های ناگفته!
|
||
|
فقط از فهمیدن توست که می ترسند |
سی ویژگی افراد ضعیف
1-به ندرت سؤال می‌کنند؛
2-تفاوت میان تدبیر و حیله را نمی‌دانند؛
3-قابل پیش‌بینی نیستند؛
4-به ندرت فرد توانمندی اطرافشان پیدا می‌شود؛
5-نهایت تلاش خود را می‌کنند تا نگویند: اشتباه کردم؛
6-خیلی سریع می‌خواهند به پول برسند؛
7-خیلی اصرار دارند آدم‌های خوبی هستند؛
8-تصور می‌کنند سر همه را کلاه گذاشته‌اند؛
9-دائما روش و فکر و حلقه تغییر می‌دهند؛
10-شخصیت داشتن و ثبات شخصیتی برای منافع آنها، آفت است؛
11-به ندرت به پی‌آمد‌های کارهای خود اهمیت می‌دهند؛
12-با ارادت، چاپلوسی و وارونه جلوه دادن مسایل، رشد می‌کنند؛
13-چون برای کسب پول و مقام عجله دارند، بسیار تزویر می‌کنند؛
14-بیهوده می‌خندند؛
15-برای ارائه تصویر مثبت از خود، از هر حیله‌ای استفاده می‌کنند؛
16-در رابطه با یک موضوع، به افراد مختلف، تفاسیر مختلف می‌گویند؛
17-بسیار طمع و حسادت دارند؛
18-حوصله ندارند سی سال زحمت بکشند تا احترام دیگران را بدست آورند؛
19-مجهز به صفت چاپلوسی‌اند؛
20-بسیار وقت می‌گذارند تا سر از کار دیگران درآورند؛
21-حداقل نصف آنچه که می‌گویند صحت ندارد؛
22-اعتماد به نفس مبتنی بر جهل دارند؛
23-بسیار افراد کوتاه مدت هستند؛
24-چون با حیله‌گری کار خود را پیش می‌برند، بسیار فراموش کارند؛
25-زبانشان بسیار تلخ است؛
26-اهل هیاهو هستند؛
27-برای رسیدن به پول با هر اهریمنی کار می‌کنند؛
28-تقریباً به جز پول و مقام، هیچ اصل دیگری برای آنها مهم نیست؛
29-نتیجه (1): اتوموبیل بنز آنقدر با کیفیت است که نیازی به دروغ و تبلیغ و وارونه سازی برای فروش ندارد؛
30-نتیجه (2): توانایی‌ها و خلاقیت‌های افراد باشخصیت آنقدر فراوان است که نیازی به بازی و تزویر و جعل ندارند.
گرتا تونبرگ فعال اجتماعی بیست و دو ساله ی سوئدی در پاسخ به ترامپ، که او را «زن جوان عصبانی» توصیف کرده و به او پیشنهاد داده بود «در یک دوره مدیریت خشم شرکت کند» گفت:
«من واقعا فکر می‌کنم دنیا به زنان جوان عصبانی بیشتری نیاز دارد، مخصوصا با توجه به اتفاقاتی که الان می‌افتد.»
برچسب‌ها: گرتا تونبرگ, نسل کشی در غزه
عباس عبدی فعال سیاسی و رسانه‌ای اصلاح‌طلب در روزنامه اعتماد نوشت: ۴۰ روز پیش یادداشتی نوشتم درباره عملکرد و دخالت‌های عجیب نمایندگان در عزل و نصب‌ها. خطاب آن به آقای پزشکیان بود که مرز میان وفاق و باج را باید در نظر گرفت.
تا آنجا که شنیده‌ام آقای پزشکیان دستور تهیه گزارشی رسمی در این زمینه را نیز صادر کرده‌اند و گویا گزارشی هم آماده شده است و امیدوارم با انتشار آن همه ما نسبت به واقعیت آشناتر شویم.
سه روز بعد از آن یادداشت مرکز رسانه مجلس، پاسخی داد که دفاعیه‌ای از نمایندگان بود که در قالب توجیه کامل و تکذیب بدیهیات بود . گمان کردم که پس از آن یادداشت‌ها نمایندگان مجلس در ادامه این راه تجدید نظر خواهند کرد. تا اینکه آقای همتی، وزیر سابق اقتصاد نیز درخواست‌های نادرست در زمینه انتصابات برخی نماینگان را متذکر شد. درخواست‌هایی که به آنها تن نداده است.
سخنگوی هیئت رییسه مجلس بلافاصله علیه اظهارات همتی موضع گرفت و اتهام باج‌گیری از طرف او را تحریفی از وظیفه نظارتی مجلس معرفی کرد و حتی مدعی شد که اینها نظرات مشورتی است! البته این انتقاد به آقای همتی وارد است که باید در همان جلسه استیضاح به این مورد اشاره می‌کرد و اجازه نمی‌داد که بیان آن به ۳ ماه بعد موکول شود.
نکته اینجا است که برخلاف ادعای مجلس، یکی از وزرای اقتصادی آقای رییسی که طبعا با مجلس قرابت و نزدیکی داشت نیز در ویدیویی این رفتار نمایندگان را به وضوح شرح می‌دهد و برخی از خود نمایندگان نیز مکرر در این باره سخن گفته و افشاگری کرده‌اند.
با اطمینان می‌توان گفت که این نحوه دفاع سخنگوی هیئت رییسه مجلس از این دخالت‌های ناموجه و مسئله‌دار، نوعی موجه کردن عملکرد و کارهای نمایندگان است که در چارچوب وظایف نمایندگی نیست. زیرا همه نمایندگان به خوبی می‌دانند که دارند چه کار می‌کنند و همه وزرا و استانداران و سایر مسئولان نیز به خوبی می‌دانند که نمایندگان در حال انجام چه کارهایی هستند و اگر این کارها مسئولیت نظارتی است پس بهتر است فاتحه دولت را خواند. به عبارت دیگر این تکذیبیه آقای سخنگو به مراتب از اصل دخالت‌های آنان بیشتر مورد انتقاد است.
بنابراین با این تأییدیه آقای سخنگو می‌توان گفت که مسئله فقط این نماینده و آن نماینده نیست، کلیت مجلس از این رفتار دفاع می‌کند و مرز دولت و مجلس را مخدوش کرده و رابطه قدرت و مسئولیت را به هم زده است. از اینجا به بعد مخاطب این یادداشت وزرا و آقای رییس‌جمهور هستند.
اگر این رفتار را لازمه حقوق نمایندگان می‌دانید، پس دیگر هیچ توجیهی از شما در موضوع افراد و انتصابات پذیرفتنی نیست و باید مسئولیت همه انتصابات و عملکرد آنها را بپذیرید. اگر این را قبول ندارید که بدون استثنا آن را نمی‌پذیرید، باید خیلی صریح و روشن در برابر این تکذیبیه سخنگوی هیئت رییسه مجلس واکنش نشان بدهید. حدی از تعامل پذیرفتنی است، ولی این وضعیت در حد فاجعه است. آقای رییس‌جمهور می‌تواند و باید با هماهنگی رییس مجلس و رییس قوه قضاییه تمهیداتی بیندیشند که دست نمایندگان را از دخالت در اجرا و انتصابات کوتاه کنند و همه آنان باید متحد و کنار یکدیگر عمل کنند، در غیر این صورت هر گونه ناکارآمدی مستقیما متوجه دولت و وزرا است.
اگر قرار باشد برای بقای در صندلی وزارت از پست‌های دولتی و حقوق مردم مایه گذاشته شود این کار به مراتب زشت‌تر از کار کسانی است که افرادی از خود را برای این پست و آن پست معرفی و اجبار می‌کنند. مسئولیت همه امور با آقای رییس‌جمهور و وزرا و استانداران است. فردا نمی‌توانید مثل وزیر قبلی سه ماه پس از برکناری سخن بگویید. همین امروز آغاز به سخن و عمل کنید، فردا پذیرفتنی نیست.
برچسب‌ها: عباس عبدی, روزنامه اعتماد
تابلوی خیابان ایران و میدان تهران در شهر قاهره
وزیر گردشگری و میراث فرهنگی در صحبت های خود در باره ی گفتگوهای ارتقای روابط با مصر و توسعه گردشگری بین دو کشور که از دیرینه ترین تمدن های جهان هستند، به خیابان ایران و خیابان مصدق در پایتخت مصر اشاره کرده است. چه خوب است که در پاسخ به این دوستداری و علاقه ی مصری ها خیابانی در تهران به نام قاهره نامگذاری شود.
برچسب‌ها: ایران و مصر
موضع منتقدان داخلی درباره‌ی دموکراسی و مداخله‌ی خارجی
ما، با وجود انتقاداتی که به حاکمیت و سیاست‌هایش داریم، بر این باوریم که استقلال، امنیت و دموکراسی ایران باید توسط خود مردم و بدون مداخله خارجی شکل گیرد. دموکراسی با مداخله قدرت‌های بیگانه به دست نمی‌آید، آن‌هم از سوی قدرت‌هایی که آشکارا خوی جباریت نشان می‌دهند و از رژیم جنایت‌پیشه‌ی اسرائیل حمایت می‌کنند و سلاح‌های پیشرفته و حمایت‌های مالی و سیاسی را در پشتیبانی از آن ارسال می‌کنند در حالی که نسل کشی اسراییل از سوی تمام نهادهای بین المللی حقوق بشر و دیوان بین المللی کیفری محکوم شده و با اعتراضات مردمی و دانشجویی گسترده در امریکا و اروپا مواجه گردیده است. ملت ایران با تاریخی کهن و بسیار قدیمی‌تر از اکثر کشورهای کنونی جهان، که هگل می‌گوید «تاریخ جهانی با ایران آغاز می‌شود» و کانت و نیچه و بسیاری از اندیشمندان بزرگ از تاریخ درخشان آن می‌گویند، نیازی به دلسوزی چنین نیروهایی ندارد.
از بیانیه بیش از ۴۰۰ اندیشمند، دانشگاهی، فعال مدنی، سیاسی، فرهنگی و رسانه ای در واکنش به تهدیدهای آمریکا
اگرچه اخلاق، در کنار اعتقادات و احکام، یکی از سه بخش مهم دینِ اسلام و بلکه مهم‌ترین بخش دین اسلام به شمار می‌آید، به نظر می‌رسد که همه ی دین‌داران، در جامعه ی ما، لزوماً اخلاقی نیستند. دقت در رفتار مردمان جامعه ی ما نشان می‌دهد که انگار تضاد و تقابلی میان دین و اخلاق وجود دارد. اگر «دین» را به معنای پای‌بندی به ظواهر شرعی و اخلاق را به معنای پای‌بندی به مسائلی مانند صداقت، خیرخواهی، فروتنی، قناعت، خوش‌قولی، خویشتن‌داری، دوراندیشی، احترام گذاشتن به دیگران، بخشندگی، حیا و نظایر آنها بدانیم، به نظر می‌رسد که با توجه به دو معیار «دین» و «اخلاق» می‌توانیم انسان‌ها را به چهار گروه تقسیم کنیم:
1) دین‌دارانِ اخلاقی؛ یعنی کسانی که هم به ظواهر شرعی، مانند نماز و روزه، مقیدند و هم اخلاقی رفتار می‌کنند.
2) دین‌دارانِ غیراخلاقی؛ یعنی کسانی که به ظواهر شرعی پای‌بندند، ولی امور اخلاقی را رعایت نمی‌کنند.
3) اخلاقی‌های غیردین‌دار؛ یعنی کسانی که به مسائل اخلاقی پای‌بندند، ولی تعهدی به مسائل شرعی ندارند. این افراد ممکن است به دینی غیر از دین من مؤمن باشند، یا اینکه حتی به خدا هم اعتقادی نداشته باشند.
4) غیراخلاقی‌های غیردین‌دار: یعنی کسانی که نه به اخلاق مقیدند و نه به دین.
به نظر من «دین‌دارانِ اخلاقی» اگر به رذائلی مانند تعصب و جزم‌اندیشی و تقلید و بی‌مدارایی آلوده نباشند، از شادی و آرامش بیشتری برخوردارند و می‌توان برای پیمان‌هایی مانند دوستی و همکاری و ازدواج، با خیال راحت به سوی آنها رفت. بر این اساس می‌توان دریافت که «غیردین‌دارانِ غیراخلاقی» کمترین امتیاز را به خود اختصاص می‌دهند و در پایین جدول قرار می‌گیرند.
اما در مورد دو دسته ی دیگر باید بگویم که به نظر می‌رسد که «اخلاقی‌های بی‌دین» بر «دین‌دارانِ بدونِ اخلاق» برتری دارند و به نظر من «اخلاقی‌های ملحد» نیز قطعاً بر دین‌دارانی که به اخلاق پای‌بند نیستند، ترجیح دارند، البته به شرط آنکه در کفر و الحادِ خود، تعصب و جزم‌اندیشی و بی‌مدارایی نداشته باشند و وجود خود را نسبت به حقیقت باز نگه دارند. با یک اخلاقیِ ملحد می‌توان زندگی کرد و پیمان بست و ارتباط داشت، ولی با یک متدینِ بدون اخلاق نه!
ایرج شهبازی
برچسب‌ها: دینداری, اخلاق, ایرج شهبازی
«احسان و نیکی کردن ، اصلی اخلاقی است که تمامی انسان‌ها، مرام‌های فکری و ادیان، از جمله اسلام، آن را ستایش کرده‌اند. ایثار اما فراتر از احسان و یک مرتبه بالاتر از آن است. ایثار نیکی کردن به دیگری است، در موقعیتی که خود نیازمند آن هستیم. مانند زمانی که از جان عزیز برای خیر دیگری گذر می کنیم.
همه ما به خوبی نقش ایثار و ایثارگری را در دفاع مقدس دیدیم. سلاح و اسلحه و موشک بسیار مهم و موثر است. اما آنچه که موشک را کارساز می کند سلاح ایثار است. اگر موشک باشد اما سلاح ایثار نباشد، موشک هم کارآمد نخواهد بود. هنگامی که جنگ تحمیلی آغاز شد، ما نه سازمان‌دهی داشتیم، نه تجهیزات. اما همین ایثارها و مقاومت‌ها بود که باعث شد برای اولین بار در دویست سال گذشته حتی یک وجب از خاک این کشور از دست نرود.
اقدام مهمی که جمعی از ایثارگران متعهد و توانمند دفاع مقدس، بعد از پایان جنگ انجام دادند، هدایت همان انگیزه‌ها و فعالیت‌های ایثارگرانه به سمت تشکیل یک نهاد مدنی و حزبی بود. این اقدام از آن جهت بسیار ارزشمند بوده و هست، که موجب شد فرهنگ ایثارگری در خدمت یک امر سیاسی، یعنی حاکمیت مردم بر سرنوشت خودشان قرار گیرد.
در ابتدا از ایثارگری گفتم؛ ایثارگر آنجا که جنگ است، با همه وجود جانبازی و مقاومت می‌کند و آنجایی که مصلحت نظام باشد مذاکره و تعامل می‌کند. مذاکره و تعامل اصلا به معنای تسلیم شدن در برابر باج خواهی و زورگیری دشمن نیست. بلکه اقدامی در راستای جلب امکانات برای پیشرفت کشور، مصلحت ملی و خیر عمومی است. بر این اساس باید ببینیم آیا سیاستگذاری‌های ما در راستای مصلحت ملی و نیاز ایران بوده است؟
بعد از آمدن آقای پزشکیان وقتی مردم به وضعیت کشور نگاه می‌کنند، می‌بینند بر تورم، قیمت دلار و ناترازیها افزوده شده است. اما نباید فراموش کرد، در درجه اول جریانی باید جوابگوی این وضع باشد که کشور را به این وضعیت بحرانی مبتلا کرده است. با این حال این موضوع نیز به این معنی نیست که دولت جدید هم فارغ از هر نوع عیب و اشکالی است.
آقای پزشکیان شعارهایی داشتند که از خواست و نیاز مردم پایین‌تر بود ولی چشم‌اندازی به آینده کشور نشان دادند که در آن وضع کشور بهتر می‌شود. من بر این باورم که بخش قابل توجهی از مردمی که رأی دادند و حتی کسانی که رأی ندادند، کورسوی امیدی در دلشان پیدا شده است، که اصلاحات حداقلی می‌تواند وضع را بهبود ببخشد.
اگرچه در این موقعیت حساس، نظر مثبت رهبر به رئیس جمهور و اعتماد متقابل حاکمیت و دولت امر مغتنمی است، اما برای رهایی از مشکلات باید دو شرط رعایت شود:
نخست ضروری است حاکمیت بپذیرد که تغییر و اصلاح لازم است و به لوازم آن تن دهد. انتظار بستن دهان مخالفان دولت را نداریم اما این نیز قابل قبول نیست، که صدای بلند در این کشور در اختیار کسانی باشد که تحریم را نعمت می‌دانند و با انواع رسانه‌هایی که در اختیار دارند بکوشند همه چیز را به گردن کسانی بیاندازند که مردم برای تغییر شرایط به آنها رأی داده‌اند. اگر حصرها، دستگیری‌ها، محدودیت‌ها و... تداوم پیدا کند و یا خالص‌سازی که در دانشگاه‌ها و جاهای دیگر رخ داد حل نشود و حتی بیشتر شود، مشکل دوچندان خواهد شد.
شرط دومی که برای رها شدن از شرایط فعلی ضروری است به دولت مربوط می‌شود. دولت باید توان فکری و عملی مورد نیاز برای برنامه‌ریزی و اقدام برای تغییر را داشته باشد، تا جامعه احساس کند رویکرد متفاوتی اتخاذ شده است و اگر دولت جدید نقطه امیدی در دل مردم ایجاد کرد باید همه ما سعی کنیم این امید از بین نرود.
وظیفه شما اعضای عزیز حزب ایثارگران این است که در عین حمایت از دولت، مطالبه گری را هم فراموش نکنید. مطالبه شما باید در حد همان شعارهایی باشد که در ایام انتخابات داده شد و مردم به آنها رأی دادند و البته دولت هم باید اهل تعامل باشد و گفت‌وگو کند.
اینجانب با برهم خوردن نظم کشور مخالفم و معتقدم برای جلوگیری از انقلاب، پذیرش اصلاحات و حرکت در مسیر آن ضروری است. اصلاحات انقلاب نیست و باید سعی کنیم این چراغ کوچک خاموش نشود. ضروری است تمامی احزاب و گروه‌های دلسوز اصلاح‌طلب مطالبه گری کنند و همزمان ایده‌ها و راهکارهایشان را ارائه دهند تا ان شاء الله امیدی که مردم به شعارها بستند با عملی شدن آنها بیشتر شود. ان شاء الله دولت و رئیس جمهور محترم نیز از شعارهایی که داده‌اند چه در کلام و چه در عمل عدول نکنند و همه فکر و تلاش خود را برای عملی ساختن همین اصلاحات حداقلی به کار گیرند.»
پیامی به ششمین کنگره حزب مجمع ایثارگران
سید محمد خاتمی
برچسب‌ها: سید محمد خاتمی
میزان مصرف فعلی برق در شهرک‌های صنعتی کشور حدود سه هزار مگاوات برآورد می‌شود. هدف‌گذاری شده است که تا سال ۱۴۰۵ نیمی از این میزان برق مصرفی از طریق احداث نیروگاه‌های خورشیدی تأمین شود.
ابزارهای شناخت، شناخت را برای ما میسر می کند.شناخت به مـا جهان بینی می دهد. جهان بینی، ایدئولوژی یعنی بایدها و نبایدها را معلـوم می کند؛ و این جاست که پای عمل به میان می آید.
|