عباس کیارستمی؛ نور، صدا، نجابت

 

                                عباس کیارستمی

 

   عباس کیارستمی در سال 1319 در شهر تهران به دنیا آمد. از اولین

سال های مدرسه به نقاشی پرداخت و بعد از این که در دانشکده ی

هنرهای زیبای دانشگاه تهران نیز پذیرفته شد به نقاشی و طراحی

گرافیک پرداخت. بعدها به طراحی جلد کتاب و پوستر و ساخت

آگهی های بازرگانی برای تلویزیون مشغول شد و حتی پوستر و تبلیغ

فیلم های سینمایی را انجام داد. وقتی در سال 1347 به کانون

پرورش فکری کودکان و نوجوانان رفت، بخش سینمایی آنجا را به راه

انداخت و  فیلم کوتاه «نان و کوچه» را در سال 1349 ساخت. دو سال

بعد فیلم «زنگ تفریح» و بعد از آن «مسافر» را ساخت که نامش را به

عنوان فیلمساز بر سر زبانها انداخت.

   بعد از آشوب های سال 1357 از ایران نرفت. در باره ی تصمیم خود به

ماندن در ایران گفته بود: «اگر درختی را که ریشه در خاک دارد از جایی

به جای دیگر ببرید، آن درخت دیگر میوه نمی دهد و اگر بدهد آن میوه

دیگر به خوبی میوه ای که در سرزمین مادری اش می توانست بدهد،

نخواهد بود. این یک قانون طبیعی است. فکر می کنم اگر سرزمینم را

رها کرده بودم درست مانند آن درخت می شدم.».

 

 

   وقتی که در سال 1987 فیلم «خانه ی دوست کجاست؟» را ساخت،

در بیرون از ایران هم شناخته شد. در 1997 با فیلم «طعم گیلاس» 

جایزه ی نخل طلای جشنواره ی فیلم کن را از آن خود کرد.

   در جشنواره ی فیلم سان فرانسیسکو در سال 2000 کیارستمی

جایزه ی «آکیرا کوروساوا»ی خود را که برای یک عمر فعالیت هنری در

عرصه ی سینما به او تعلق گرفته بود را به بهروز وثوقی هدیه داد.

   او در مصاحبه با روزنامه ی گاردین گفته بود: «در تمام فیلم هایم

خواسته ام این است که تصویری مهربان تر و صمیمی تر از انسانیت

و کشورم را به نمایش بگذارم.» و در مصاحبه ی با لس آنجلس تایمز

نیز گفته بود که: «هیچ فیلمی، غیرسیاسی نیست؛ در هر فیلمی

مسائل سیاسی مطرح می شوند.»

 

 

   کیارستمی در 14 تیرماه 1395 درگذشت و در لواسان به خاک

سپرده شد. خدمت او به ایران و سینمای ایران، و عشق او به مردم

کشورش فراموش شدنی نیست. یادش گرامی باد!

 

برچسب‌ها: عباس کیارستمی, بهروز وثوقی, کانون پرورش فکری, هنرمندان ایران