عبدالمجید ارفعی، مترجم منشور کوروش

آیین بزرگداشت «عبدالمجید ارفعی» مترجم منشور کوروش و گل نبشته‌های هخامنشی، با عنوان «هزار نامه خوان» در خانه هنرمندان برگزار شد.

عبدالمجید ارفعی پژوهشگر و متخصص زبان‌های باستانی اکدی و ایلامی و از آخرین بازماندگان مترجم خط میخی ایلامی و از مهم‌ترین کتیبه‌خوان‌های ایران است. این فرهیخته فرهنگی برخی از لوح‌های گلی تخت جمشید را ترجمه کرده است. ارفعی همچنین از دانش وسیعی درباره تاریخ فرهنگ میان رودان (بین النهرین باستانی) برخوردار است.

«سپاه بزرگ من به آرامی وارد شهر بابل شد، نگذاشت رنج و آزاری به مردم این شهر و این سرزمین وارد آید... وضع داخلی بابل و جایگاه‌های مقدس‌اش قلب مرا تکان داد... من برای صلح کوشیدم. نبونید، مردم درمانده بابل را به بردگی کشیده بود، کاری که در خور شأن آنان نبود. من برده‌داری را برانداختم، به بدبختی‌های آنان پایان بخشیدم. فرمان دادم که همه مردم در پرستش خدای خود آزاد باشند و آنان را نیازارند. فرمان دادم که هیچ کس اهالی شهر را از هستی نیاندازد ... فرمان دادم همه نیایشگاه‌هایی را که بسته شده بود، بگشایند. همه خدایان این نیایشگاه‌ها را به جای خود بازگردانم... همه مردمانی را که پراکنده و آواره شده بودند به سرزمین‌های خود برگرداندم. خانه‌های ویران آنان را آباد کردم... بی‌گمان در آرزو‌های سازندگی، همگی مردم بابل، پادشاه را گرامی داشتند و من برای همه مردم جامعه‌ای آرام مهیا ساختم و صلح و آرامش را به تمامی مردم اعطا کردم.»

برچسب‌ها: عبدالمجید ارفعی, منشور کوروش بزرگ, کتیبه های هخامنشی, لغو برده داری

خالق کلبه ی عمو تم و اثر او بر کاروان بشری

 

                          هریت بیچر استو 

                            Hariet Beecher Stowe

                       نویسنده ی رمان کلبه ی عمو تم

 

   هاریت بیچر استو در روستای لیچفیلد در ایالت کانِکتیکات زاده شد.

پنج ساله بود که مادرش را که 13 فرزند آورده بود از دست داد. پدرش

کشیش آزاداندیشی بود که دخترانش را علی رغم رسم معمول به

مدرسه‌های عالی فرستاد.

 

   13 ساله بود که آموزگار دبستان دخترانه‌ ای شد که خواهرش در

بوستون تأسیس کرده بود.

   21 ساله بود که با پدرش به ایالت سینسیناتی رفت و عضو یک

کلوپ نویسندگان محلی شد. در آنجا از جمله با استاد الهیات به نام

«کالوین اِلیس استو» آشنا شد، 5 سال پس از آن با او ازدواج کرد و

نام خانوادگی او را گرفت.

   او از 30 سالگی شعرهای مذهبی می‌گفت و پس از آن دو رمان

عشقی منتشر کرد. 40 ساله بود که قانونی در آمریکا به تصویب رسید

که به موجب آن برده‌های فراری از ایالات جنوبی آمریکا باید به مالکان

پس داده می‌شدند. این قانون ضد بشری او را واداشت تا برای یکی از

مجلاتِ ضد برده‌ داری، رمانی با عنوان "کلبه عمو تم" بنویسد و به

صورت پاورقی هفتگی به چاپ برساند.

   این داستان ماندگار در سال 1853 به صورت کتاب چاپ شد و شهرت

جهانی یافت و به نماد «نبرد علیه برده‌ داری» تبدیل شد.

   استو در این اثر وضعیت فلاکت‌ بار بردگان سیاه پوست آمریکا و رفتار

ضد بشری برده‌ داران را به تصویر کشیده است.

   8 سال بعد جنگ داخلی میان ایالات شمالی که مخالف برده داری

بودند با ایالات جنوبی در گرفت. کتاب "کلبه عمو تم" به گفته ی رییس

جمهور وقت آمریکا یعنی «آبراهام لینکلن» که قانون برده‌ داری را لغو

کرد، انگیزه اصلی برپایی این جنگ به شمار می آمد.

 

      لینکلن در دیدار با هریت بیچر استو گفته بود: "شما همانید که

کتابتان جنگ داخلی علیه برده‌ داری را باعث شد؟"

 

    هاریت بیچر استو در یکم ژوئیه 1896 در 85 سالگی در همان ایالت 

زادگاهش درگذشت.

 

   گفته می شود دلیل اصلی لغو «قانون برده داری» توسط لینکلن، نیاز

کارخانه های ایالت های شمالی به کارگر بوده، تا بردگان آزاد شده به

جای کار در مزارع به کارگری در کارخانجات بپردازند و دلایل انساندوستانه

و بشری برای لغو برده داری در کار نبوده؛ ولی به هر صورت اعتراف

به تساوی حقوق انسان ها به هر نیتی که انجام شده باشد، نقطه ی

عطفی در تاریخ فکری بشریت به حساب می آید و نقش خانم استو در

به راه اندازی این نهضت قابل ستایش و تحسین برانگیز است. 

 

برچسب‌ها: هریت بیچر استو, کلبه ی عمو تم, برده داری, آبراهام لینکلن