متوسطه دوم و درس های ناگفته!
|
||
فقط از فهمیدن توست که می ترسند |
بـار خدایـا مـا را بـه بـاران سیـراب گردان
و رحمتت را بـر مـا بگستـران
بـه سبـب بـاران فـراوانـی که
باعث رویانیدن گیاهان می شود.
و بـا رسیـدن میـوه هـا بر بـنـدگانت احسان فـرمـا
و بـا شکفتن شکوفـه ها و گلها و گیـاهـان،
شهرهـایـت را زنـده نـمـا
و فـرشتگانـت را آمـاده ساز
به آب رسانـدن سودمنـد از جانب خود
که همه جا را فـرا گیرد و همواره بـرقـرار باشد.
و بـه آن آنچه را که مـرده،زنـده و سبز و خرم نـمـایی
و آنچه را که از دست رفتـه،بـازگردانی
و آنچه آمـدنی است،بـیـرون آری
و بـه آن روزیـها را فـراخ گـردانی
خدایـا سیـراب کن مـا را از بـارانی که
در کوهها روان شود
و چاه هـا از آن پـر شود
و نـهـرهـا به سبب آن روان شود
و بـرویـانی بـا آن درختان را
و ارزان کنی به آن نـرخ ها را در هـمـه ی شهرهـا
و روزی دهی بـه سبب آن چارپـایـان و خلایـق را
و روزی هـای پـاکیـزه را برای مـا بـه کـمـال رسانی
و کشت هـا را بـرویـانی
و پـستـان چارپـایـان را پـر شیـر کنی
و بـیـفـزایی به سبـب آن قـوّتی به قـوّت مـا
بـارانی از تـو می خواهیم که بـارانـش گیـاهـان را تـبـاه
و سـاختـمـان هـا را ویـران نکنـد
و بـرقش فریـب دهنـده و بی بـاران نـبـاشد
و سایـه ی ابـرش سبـب بـاد گرم نـبـاشد
و سردی اش شـوم نـبـاشد
و آبـش تـلـخ و شـور نـبـاشد
بار خدایـا بر محمد و آل محمد رحمت فـرست
و روزی کن مـا را از بـرکات آسمـانهـا و زمیـن
بـدرستی که تـو بـر هـر چیـز تـوانـایی
از دعای نوزدهم صحیفه ی سجادیه
![]() |