متوسطه دوم و درس های ناگفته!
|
||
فقط از فهمیدن توست که می ترسند |
تا بهار دل نشین آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نو بهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه ی ویران من
تا بهار زندگی آمد بیا آرام جان
تا نسیم از سوی گل آمد بیا دامن کشان
چون سپندم بر سر آتش نشان بنشین دمی
چون سرشکم در کنار بنشین نشان سوز نهان
تا بهار دلنشین آمده سوی چمن
ای بهار آرزو بر سرم سایه فکن
چون نسیم نوبهار بر آشیانم کن گذر
تا که گلباران شود کلبه ی ویران من
بازآ ببین در حیرتم، بشکن سکوت خلوتم
چون لاله ی تنها ببین بر چهره داغ حسرتم
ای روی تو آیینه ام، عشقت غم دیرینه ام
بازا چو گل در این بهار، سر را بنه بر سینه ام
بیژن ترقی
نام جاوید وطن
صبح امید وطن
جلوه کن در آسمان
همچو مهر جاودان
وطن ای هستی من
شور و سرمستی من
چهره کن در آسمان
همچو مهر جاودان
بشنو سوز سخنم
که هم آواز تو منم
بشنو سوز سخنم
که نواگر این چمنم
همه ی جان و تنم
وطنم وطنم وطنم وطنم
همه با یک نام و نشان
به تفاوت هر رنگ و زبان
همه شاد و خوش و نغمه زنان
به اصالت ایران کهن
به صلابت ایران جوان
همه ی جان و تنم
وطنم وطنم وطنم وطنم
بیژن ترقّی
Bijan Taraghi
شعر «ایران جوان» را استاد بیژن ترقی شاعر و ترانـه سرای معاصر
سروده است.از معروفترین تصنیف های او، با دلم مهربان شو، جواب دلم
را چه بگویـم، صبـرم عطـاکن، پشیمانـم، محبـت و بهار نـــــو رسیـده را
می توان نام برد.
یاد و نامش گرامی باد!
بــه رهی دیــدم بــرگ خزان
پــــژمــرده ز بــیــداد زمــان
کــز شــاخه جدا بــود
چو ز گــلشــن رو کــرده نـهــان
در رهــگــذرش بــاد خـزان
چون پــیــک بــلا بــود
ای بــرگ ستــم دیـده ی پـایـیـزی
آخر تــو ز گلــشـن ز چه بـگـریـزی
روزی تــو هـمـآغـوش گلـی بـودی
دلــداده و مـدهـوش گـلـی بـودی
ای عاشق شیدا،دلداده ی رسـوا
گــویــمـت چرا فِـسـرده ام
در گل نـه صفایی،باشد نـه وفایی
جز سـتـم ز وی نـبـرده ام
آی...خار غـمـش در دل بـنشاندم
در ره او، مـن جان بـفـشـانـدم
تـا شود نو گل گلشن و زیب چمن
رفـت آن گـل مـن از دسـت
بــا خار و خـسـی پــیــوست
مــن مــانـدم و صــد خار سـتـم
ویــن پـیـکر بـی جان
ای تــازه گــل گـلـشـن
پــژمـــرده شـــوی چون مــن
هــر بــرگ تــو افــتــد بــه رهــی
پــــژمـــــرده و لــــرزان
بیژن ترقی / ایرج بسطامی
![]() |