بیشتر مردم، پیمان شکنی را زرنگی می دانند و نادانان هم آن را حسن تدبیر تلقی می کنند!

 

   برای آدمیان آمیزش و دوستی و تفاهم، نعمت بزرگی است. امام

علی در این باره می گوید: الفت و دوستی است که مردم قادرند در

سایه ی آن راه بروند و در پناه آن منزل کنند و نعمتی است که کسی

ارزش آن را نمی داند، چون هر قیمتی بر آن گذارند بیشتر از آن ارزش

دارد و از هر چیز گرانبهایی باارزش تر است. یکدیگر را یاری کنید تا

صلح پایدار بماند، چون در زمان صلح است که شهرها آباد و بدون ترس

و بیم می باشد و از جنگ بپرهیزید که جنگ، ظلم است و ظلم بر

بندگان خدا ناپسند است. اگر جنگ برای دادخواهی مظلوم از ظالم

و پس گرفتن حق غصب شده و ثروت غارت شده و عرض و خون پایمال

شده باشد از اقدام بدان چاره ای نیست؛ مشروط بر آن که برای حفظ

صلح و سازش، نهایت کوشش شده و راهی جز جنگ باقی نمانده

باشد.

   اگر جنگجویی خود را صاحب حق می داند و با اندک مبارزه ای

توانست حق خود را به کرسی نشاند باید فورا" دست از جنگ بکشد.

 

 

   صلح طلبی امام علی و سعی و کوشش او در این راه تا لحظاتی

قبل از شروع جنگ، مورد تایید دوست و دشمن است. در جنگ جمل

ابتدا علی جنگ را آغاز نکرد و زمانی فرمان شروع نبرد را داد که بر اثر

تیراندازی دشمن سه تن از یاران او کشته شدند و در آن وقت هم

سه بار خدا را شاهد گرفت.

   بارها علی می گفت: جنگ شرّ است و خیری که از شر عاید

مردم گردد خیری است به دست آمده از شر و ارزش ندارد. علی

به هر وسیله ای که ممکن بود سعی می کرد این شر را دفع کند

و اصلاح امور مردم را بدون جنگ آرزو داشت.

   اما در باره ی جنگ با معاویه گفت: این کار را از بالا تا پایین آن

بررسی نمودم و دیدم یا باید کافر شد و یا جنگ کرد! 

   هر زمان که دشمن، علی را به صلح دعوت می کرد بدون لحظه ای

درنگ، با میل و رغبت، و علاقه ای تام و تمام می پذیرفت. می گفت:

   در صلح لشکریان آسوده اند و اندوه مردم کمتر است و امنیت و

راحتی در شهرها شایع تر است. 

 

 

   امام به همان اندازه که از دروغ گفتن متنفر بود، از پیمان شکنی

بیزاری می جست و می گفت: وفای به عهد با راستگویی توأم است.

من سپری بهتر از آن که جان انسان را محفوظ نگهدارد نمی شناسم.

هر کس بداند بازگشتش به چه خواهد بود پیمان را محفوظ می دارد و

هیچ گاه پیمان شکنی نکند. ما در زمانی زندگی می کنیم که بیش تر

مردم، پیمان شکنی را زرنگی می دانند و افراد نادان هم آن را حُسن

تدبیر می خوانند. اگر بین خود و دشمنت پیمانی بستی و چیزی بر

عهده گرفتی بر سر پیمانت بایست و تعهد آن را قبول داشته باش و به

پایان برسان و تا پای جانت از خیانت دوری کن و عهدشکن مباش و

دشمن را فریب مده.

 

برچسب‌ها: مولا علی علیه السلام, شناخت ایدئولوژی عمل, وفای به عهد, جنگ و صلح