شمایی که از دست عدالت فریادتان بلند می شود، حتما" از ظلم

رنج بیشتری خواهید برد. اگر شربت گوارای عدل و داد با آن همه

شیرینی در ذائقه ی شما ناپسند آید، زهر ناگوار و تلخ ظلم و ستم

هزار مرتبه برایتان ناگوارتر خواهد بود. از دولت ما چیزی بالاتر از عدل و

داد انتظار نداشته باشید.

   علی، زمین به دست آمده به سبب خویشی و نزدیکی با خلیفه را

غصب می شمرد و هر بهره و فایده ای هم که از آن زمین به دست

آورده بودند همه را غصب شده می داند.

   مردم علی را خوب می شناختند و می دانستند زمانی که به کاری

اراده نماید هیچ کس و هیچ چیز قادر به جلوگیری و بازداشتن او از

انجام آن مهم نخواهد بود. ثروتمندان و صاحبان زور و زر روی به فرار

نهادند و به دشمن او پیوستند و علی هم از این فرار و پیوستن آنان به

بیگانگان بیمی به خود راه نمی داد، چون مقصدش حق بود و میزانش

عدالت؛ و این از بیاناتش کاملا" مشهود بود: ای مردم آنان که از بین

شما دنیا آنان را در خود فرو برده و کشتزارهای بسیار به دست آورده اند

و بر اسبان تیزرو نشسته اند و کنیزکان ماهرو گرفته اند، اگر من آنان را

از این لذت ها دور سازم و حق آنان را که خودشان می دانند چه اندازه

است به آنان بدهم، نزد خودشان نگویند فرزند ابوطالب ما را از حق

خودمان محروم کرد! و هر یک از یاران رسول خدا از مهاجر و انصار که

درک حضور ایشان را نموده اند و بدین جهت برای خود فضیلت و رجحانی

قائل هستند باید بدانند که برتری آنان فردا نزد خدا است و امروز بنده ی

او می باشند، مال هم متعلق به اوست و هر کس به اندازه ی کارش از

آن مال بهره مند می شود.