[صدای استاد زنده یاد ایرج بسطامی]

تـشنـه در بـادیــه مـردیــم،بـه امـیـد فــرات 

                وه که بگذشت فُـراتـم ز ســر امـروز بـسی 

خیـز خواجو کـه گل از غنـچه بـرون می آیـد 

                بلبلـی چون تو کنـون،حیـف بـود در قفسی 

ای خوشا مسـت و خراب اندر خرابات آمده 

                فـارغ از سـجاده و تسبیح و طـامــات آمــده  

نـفی را اثبـات خود دانستــه و اثـبـات نفـی 

                ایمن از خویش و بری از نفـی و اثبـات آمده 

کــرده ورد بلـبـل مسـت سـحر را استـمـاع 

                بـاز بـا مـــرغ صُــراحـی در منــاجـات آمــده 

عارفــان را نـغـمـه ی چنـگِ مـغـنّـی ره زده 

                صـوفـیـان را بـاده ی صـافـی مـداوات آمـده 

یک ره از ایـوان برون فـرمـای خواجو را ببین 

               بر سر کوی تو چون موسی به میقات آمده