|
متوسطه دوم و درس های ناگفته!
|
||
|
فقط از فهمیدن توست که می ترسند |
شنـیــدم کــه چون قــوی زیــبـا بـمیــرد
فــریــبـنـده زاد و فــریـبـا بـمیــرد
فــریــبـنـده زاد و فــریـبـا بـمیــرد
شــب مـــرگ تــنها نشیـنـد بـه موجی
رود گــوشـــه ای دور و تــنـها بـمیــرد
رود گــوشــه ای دور و تــنـها بـمیــرد
در آن گوشه چندان غزل خواند آن شب
که خود در میــان غــزل هـا بمیـرد
که خود در میـــان غــزل هـا بمیـرد
چو روزی ز آغــوش دریـــا بــرآمـــد
شبـی هــم در آغــوش دریــا بـمیـرد
شبـی هــم در آغــوش دریــا بـمیـرد
تـو دریـــای مـن بـــودی آغـــوش وا کــن
که می خواهــد ایـن قــوی زیــبــا بمیـرد
که می خواهــد ایـن قــوی زیــبــا بمیـرد
برچسب‌ها: مرگ قو, عباس مهرپویا, دکتر مهدی حمیدی شیرازی
|+|
نوشته شده در جمعه بیست و هشتم مهر ۱۳۹۶ساعت 1:21 توسط بهمن طالبی
|
درباره وبلاگ
ابزارهای شناخت، شناخت را برای ما میسر می کند.شناخت به مـا جهان بینی می دهد. جهان بینی، ایدئولوژی یعنی بایدها و نبایدها را معلـوم می کند؛ و این جاست که پای عمل به میان می آید.
منوی اصلی
نوشته های پیشین
آرشیو موضوعی
پیوندها
|