همين قدر بگويم کاری کرده ايد که اينک کوچک ترين اصلاح به يک

انقلاب می‌‌ماند، آيا هنر و حسن تدبير اين نبود که هاضمه ی مديريت

را، چنانکه هنر همه ی دموکراسی هاست، چندان فراخ و نيرومند

کنيد که حرکات انقلابی بدل به اصلاح شود؟!

   آيا از ضعف بصيرت و سوء سياست نبود که با دروغزنی کم خرد و

فريبکار چون محمود احمدی نژاد ابتدا به مغازله پرداختيد و دولت او را

فخر امت و شرف سياست وا نموديد و حاشيه نشينان درگاه رهبری

هم امام زمان را دعاخوان و پشتيبان او دانستند، لکن همين که رفتار

او را حمل به نافرمانی کرديد فرمان حمله به او را صادر کرديد؟!

  جن و انس جمع شدند و به شما گفتند:

بر تو می لرزد دلـم ز انديشـه ای

                              با چنين خرسی مرو در بيشه ای

   و شما از سر رُعونت و نادانی گوش نکرديد تا آنجا که:

سنگ روی خفته را خشخاش کرد

                              اين مثل بر جمـلـه عالم فاش کرد

مهــر ابلـه مهـــر خرس آمــد يقين

                             کين او مهرست و مهر اوست کين

                               از نامه ی سروش به خامنه ای

                                       یکم دی ماه 1390