|
متوسطه دوم و درس های ناگفته!
|
||
|
فقط از فهمیدن توست که می ترسند |
بر دفترهای مشقم
بر میز، روی درخت ها
بر شن، روی برف
می نویسم نامت را،
بر اوراق خوانده شده
بر همه ی اوراق سپید
سنگ، خون، کاغذ یا خاکستر
می نویسم نامت را،
بر قاب های طلایی
بر سلاح مبارزان
بر تاج شاهان
می نویسم نامت را،
بر جنگل و بیابان
بر آشیانه ها و گل ها
بر بازآوای کودکی ام
می نویسم نامت را،
بر شگفتی های شبانه
بر نان سفید روزها
و بر فصول عشق باختن
می نویسم نامت را،
بر تکه های آبی آسمان
بر آفتاب مانده ی مرداب
بر دریاچه های روشن از مهتاب
می نویسم نامت را،
بر سرزمین ها، روی افق
بر بال پرندگان
و بر کنگره ی سایه ها
می نویسم نامت را،
بر هر وزش صبحگاهان
بر دریا و بر قایق ها
بر کوه از خرد رها
می نویسم نامت را،
بر حباب ابرها
بر رگبار خوی کرده
بر باران انبوه و بی معنا
می نویسم نامت را،
بر اشکال نورانی
بر زنگ رنگ ها
بر حقیقت مسلم
می نویسم نامت را،
بر راه های بی خواب
بر جاده های بی پایاب
بر میدان های از آدمی پر
می نویسم نامت را،
بر چراغی که برمی افروزد
بر چراغی که خاموش می شود
بر منزل سراهایم
می نویسم نامت را،
بر میوه ی دوپاره
از آئینه و از اتاقم
بر صدف تهی بسترم
می نویسم نامت را،
بر سگ لطیف و شکم پرستم
بر گوشهای تیز کرده اش
بر قدم های نو پایش
می نویسم نامت را،
بر درگاه خانه ام
بر اشیای مأنوس
بر موج آتش مقدس
می نویسم نامت را،
بر هر تن تسلیم
بر پیشانی دوستانم
بر دستی که فراز آید
می نویسم نامت را،
بر پنجره ی شگفتی ها
بر لب های محتاط
از پشت دیوار سکوت
می نویسم نامت را،
بر سرپناه ویران شده
بر فانوس های به گل نشسته
بر دیوارهای اندوه
می نویسم نامت را،
بر غیبت ناخواسته
بر تنهایی عریان
بر گام های مرگ
می نویسم نامت را،
بر سلامت بازیافته،
بر خطر ناپدیدار
بر امیدی که از خاطره رهاست
می نویسم نامت را،
و با قدرت واژه ای؛
زندگی را از سرمی گیرم
از برای شناخت تو من زاده ام
تا بخوانمت به نام؛
«آزادی»
برچسب‌ها: پل الوآر, شعر معاصر جهان, آزادی
ابزارهای شناخت، شناخت را برای ما میسر می کند.شناخت به مـا جهان بینی می دهد. جهان بینی، ایدئولوژی یعنی بایدها و نبایدها را معلـوم می کند؛ و این جاست که پای عمل به میان می آید.
|