نتایج پژوهشی در چند دانشگاه ایران نشان می‌دهد که عواملی

مانند بیکاری، مشکلات اقتصادی، سابقه ی خشونت و اعتیاد مرد 

از جمله مهم‌ترین دلایل بروز خشونت خانگی نسبت به زنان باردار

است که به سختی می‌توانند از خود دفاع کنند.

   خشونت خانگی علیه زنان در بسیاری کشورها ابعادی گسترده

دارد و در لایه‌های مختلف جامعه در سکوت ادامه پیدا می‌کند. 

   خبرگزاری ایسنا با انتشار نتیجه ی مطالعات پژوهشگران دانشگاه‌

 علوم پزشکی مشهد، دانشگاه علوم پزشکی خراسان شمالی و

دانشگاه آزاد اسلامی مشهد به ابعاد خشونت خانگی علیه زنان

باردار و عوامل آن پرداخته است. این گزارش با نگاهی به آمار جهانی

می‌گوید که حدود 45 درصد زنان دنیا، یعنی از هر دو زن یک نفر، در

معرض خشونت خانگی قرار دارند.

   این مطالعه در فاصله ی سال‌های 1395 تا 1398 و با بررسی 23

زن باردار 15 تا 45 ساله انجام شده است، زنانی که بر اثر خشونت

خانگی به علت تروما، به اورژانس دو بیمارستان در مشهد مراجعه

کرده‌اند. (هر نوع ضربه، جراحت، شوک٬ آسیب و حادثه وارد شده بر

بدن، در علم پزشکی، تروما (Trauma) محسوب می‌شود، مشروط

به اینکه از خارج به بدن وارد شده باشد و عامل درونی، علت ایجاد

آسیب نباشد. تروما هر آسيبی است كه در اثر افزايش انرژی ورودی

 به بدن ايجاد می ‌شود. اين انرژی ممكن است از نوع ضربه‌ای،

مكانيكی، حرارتی (سوختگی)، شيميایی يا انواع ديگر باشد.)

   گزارش تاکید می‌کند که خشـونت خانگی، شایع ترین نوع خشـونت

علیه زنان است و شامل خشونت‌های فیزیکی، روانی و جنسی است

که در تمـام سنیـن، جنسیـت‌ها، قـومیـت‌هـا، زمینـه‌هـای آمـوزشی و

گروه‌های اقتصادی اجتماعی اتفاق می‌افتد.

   از نظر سازمان ملل، عمل خشونت‌آمیز عملی است که بر اختلاف

جنسیت مبتنی باشد و به آسیب یا رنج بدنی، جنسی یا روانی زنان

بیانجامد و یا احتمال دچار شدن به این نوع آسیب‌ها و رنج‌ها را بیفزاید.

مانند تهدید، زورگویی و یا محروم‌سازی خودسرانه از آزادی، خواه در

حضور عموم یا در زندگی خصوصی.

   این مطالعه به داده‌هایی نظیر سن فرد خشونت دیده، سن بارداری،

دفعه ی بارداری، خواسته یا ناخواسته بودن بارداری، سابقه سقط به

علت خشونت، محل تولد فرد، محل زندگی کنونی فرد، تحصیلات،

شغل، استعمال دخانیات، مصرف مواد مخدر و مصرف داروهای

خواب‌آور یا ضد افسردگی توجه کرده است.

   پژوهشگران همچنین به اطلاعات دیگری از جمله مدت زمان ازدواج،

فاصله ی سنی زوجین، ازدواج تحمیلی و عدم رضایت زناشویی،

سابقه ی طلاق در بیمار و یا همسر او و تعدد زوجین؛ و در رابطه با

همسر بیمار به محل تولد، تحصیلات، شغل، استعمال دخانیات، سوء

مصرف مواد مخدر، اِعمال خشونت قبلی، آسیب به کودک یا آزار

رساندن به کودکان، مصرف داروهای خواب‌آور و یا ضد افسردگی 

توجه داشته اند.

   آنها به این نتیجه رسیده‌اندکه در 22 بیمار، خشونت توسط

همسر بیمار انجام شده و تنها یک نفر از طرف برادر مورد خشونت

قرار گرفته است.

   میانگین سن زنانی که در پی خشونت خانگی به بیمارستان

مراجعه کرده‌اند حدود 27.5 سال، میانگین مدت ازدواج 3.5 سال و

میانگین سن بارداری 28 هفته بوده است. گزارش می‌گوید شش

مورد از بارداری‌ها کمتر از 20 هفته و مابقی بیشتر از 20 هفته و

دارای قابلیت حیات بوده‌اند. 

                                    عوامل خشونت

   از  مهم‌ترین علت‌های بروز خشونت خانگی «از نظر زنان باردار،

بیکاری و مشکلات اقتصادی همسر و اعتیاد همسران» بوده است.

   از نظر فعالان حقوق زنان‌، علاوه بر محرومیت‌هایی که در این

پژوهش به آنها اشاره شده یکی از مهم‌ترین عوامل خشونت خانگی

علیه زنان در ایران «قوانین زن ستیز» است که جامعه ی مردسالار

ایران را به شریعت نیز مسلح کرده است! 

   بحث خشونت خانگی علیه زنان در ایران سال‌هاست که ادامه

دارد. بالاترین مسئولان بر سر پیوستن ایران به کنوانسیون جهانی

 رفع هرگونه تبعیض علیه زنان، موانع متعدد به وجود آورده‌اند.

زمانی که نمایندگان مجلس ششم لایحه ی پیوستن ایران به این

کنوانسیون را که از سوی دولت اصلاحات تهیه شده بود تصویب

کردند، عده‌ای کفن‌پوش به خیابان‌ آمده و علیه آن اعتراض کردند.

و در نهایت نیز مجلس کم آورد و با بزدلی این لایحه را از دستور

کار خارج کرد. از میان اعضای سازمان ملل تنها چهار کشور ایران،

سومالی، سودان و تونگا این کنوانسیون را امضا نکرده‌اند!

   این معضلات تنها محدود به ایران نیست. کشورهای همسایه نیز

وضع مشابهی دارند. همین هفته پیش بود که قتل یک دانشجوی

زن جوان در ترکیه به دست دوست پسر سابقش موجی از اعتراض

را به راه انداخت. معترضان معتقدند دولت محافظه‌کار اردوغان

پایه‌های مردسالاری را در جامعه ترکیه تقویت کرده و این از عمده

دلایل خشونت و حتی قتل زنان به دست خانواده یا شریک زندگی

آنهاست. در سال جاری در ترکیه 146 زن تنها به خاطر جنسیت‌

خود به قتل رسیده‌اند.