پارک ملی تندوره

   منطقـه ی تنـدوره (tandooreh) واقـع در شهرستـان درگز در سال

1347 به عنوان منطقه ی حفاظـت شده قـرق گردید و از سال 1361

به عنوان «پارک ملی تندوره» معرفی گردید.

   در حال حاضر مساحت پارک ملـی تنـدوره حدود 35,000 هکتار و

مساحت منطقه حفاظت شده تندوره 9,000 هکتار می باشد.

   این منطقه همان طور که بر روی نقشه دیده می شود در شمال

استان خراسان رضوی، در نزدیکی مـرز ترکمنستـان و در منطقـه‌ای

کوهستانی با صخره‌ها و تپه ماهورهای متعدد و  دره‌های ژرف و پر

شیب واقع شده که پوشیده از گیاهان مختلف بوده و یکی از بهترین

زیستگاهای جانوران وحشی به ویژه قوچ و میش اوریال می‌باشد.

           عکس بیابان قره قوم که در جنوب آن ارتفاعات کپه داغ دیده می شود.

   پارک ملی تندوره به علت قرار گرفتن بر روی ارتفاعات کپه داغ در

جنوب و غرب، تأثیر پذیر بودن از کویر قره قوم و جلگه پست درگز از

سمت شمال دارای دو نوع آب و هوای متفاوت است. قسمت های

جنوبی و غربی پارک به علت وجود ارتفاعات بلند دارای آب و هوائی

نسبتا" سرد و رطوبت بیشتر و قسمت های شمالی تحت تـأثیر آب

و هوای گرم و خشک کویر قره قوم و جلگه پست درگـز دارای آب و

هوائی نسبتا" گرم و دارای رطوبت کمتر می باشد.

                    کپه داغ به معنی «کوه های فراوان» است.

   پارک ملی تندوره دارای ساختاری کوهستانی با مورفولوژی نامنظم

بوده و کوههای این منطقه از سیمایی بهم ریخته برخوردار است. در

داخل پارک در ایامی که ریزش های جوی وجود ندارد می توان از تنها

راه ارتباطـی داخل پارک که محیـط بانـی چهلمیـر را به شکـرآب وصل

می کنـد استفـاده نمود. راه دستـرسی به پارک ملـی تنـدوره مسیر

قوچان – درگز است.

                       جاده ترانزیت درگز و دسترسی به آسیای میانه

   میزان بارندگی سالانه‌ حدود 250 تا 300 میلی متر و توزیع بارش ها

در فصول مختلف بسیار  متفاوت است.

   درجه حرارت در زمستان تا 20- درجه نیز می‌رسد و حداقل 4 ماه از

سال  در این منطقه برف وجود دارد.

   پارک ملی تندوره فاقد مـراکز انسانـی و جمعیتـی می‌باشد و  تنها

پاسگاه‌های محیط بانی در آن قرار دارند.

   مـرتفع‌ترین نقطـه ی تندوره قله ی «قنبرعلی» در جنـوب منطقه به

ارتفاع 2586 متر است و  پست‌ترین نقطه با ارتفاع 884 متر در دره ی

چهلمیر در بخش شمالی آن قرار دارد.

                   قله ی قنبرعلی؛ بلندترین نقطه ی پارک ملی تندوره

   مجموعه ی تندوره از نظر منابع  آبی فاقد رودخانه‌های مهم است و

قسمت اعظم منابع آب این منطقـه را چشمه‌ها  تشکیل می‌دهند.

   علیرغم وجود تعداد زیـادی چشمـه، به دلیل آبـدهی کم مشکلاتی

از نظر تأمین آب وحوش در منطقـه وجود دارد.  چشمـه های چهلمیـر،

بیـد، رجبـه، ادانـه، قـره نهه، مـدخان، بـاش تپـه، ایـدلـق، قـره لـوکـه،

کلاشک، توغی، تنـدوره، چرلاق و رف سو از مهمترین این چشمه ها

 به شمـار می روند.

   پوشش گیاهی پارک ملی تندوره بسیار متنوع است و تاکنون 373

گونـه از 60 تیـره در این پـارک شنـاسایـی شده‌ است. انـواع گیاهـان

علفی، بوتـه ای، درختی و درختـچه ای در این منطقـه قابل مشاهده

است. اورس، انجیر، بید، نسترن، گـوجه وحشی، کرکـو، درمنه، گون،

کلاه میـرحسن، آنقـوزه، کنـدل، زیـره سیـاه، کتـان وحشـی، آویشـن،

انواع گرامینـه، آلبالـوی وحشـی، شیـر خشـت، کرکـو، باریـجه، گردو،

زرشک، چوبک، بومـادران، سریـش، بارهنـگ، انـواع گیـاهـان یکسالـه

مرتعـی و گیاهـان با ارزش دارویـی از مهمتـرین گونـه‌های گیاهی این

پارک است.

گونه های شاخص جانوری:

   پستانداران: پلنگ، قوچ و میش اوریال (بالغ بر 4000 رأس)، کل و بز،

گرگ، گراز، کفتـار، رودک، شغال، تشی، خرگـوش، گربـه پالاس، گربه

جنگلی، روباه

   پرندگان: عقـاب طلایی، جغد، کبک، قمـری، تیهـو، باقرقره، دلیجه،

کبک، تیهو، قرقاول، بلدرچین، کبوتر چاهی، قمری، چکاوک شاخ دار،

چکاوک آسمـانـی، دم جنبـانـک ابلق، قرقـی، سسک، سـار، زاغی،

توکای سیـاه، انواع جغـد، سهـره سینـه سـرخ،  کوکـر، زرده پر، لیل،

چکاوک، کورکور، سارگپه، کرکس، هما، عقاب

    خزندگان: مار کبری، مار جعفری و افعی شاخدار

   پارک ملی و منطقه ی حفاظت شده ی تنـدوره پذیرای پلـنگ ایرانی

نیز هست و در واقع از بهترین زیستگاه های پلنگ در کشور می باشد

و تصاویر زیادی از این گربه سان زیبا در این منطقه ثبت شده است.

  پلنگ ها بیشتر در ارتفاعات زندگی می کنند و بزها و کل ها را شکار

و از آنها تغذیه می کنند.