قریب به ۲ دهه است، به دلیل رویکرد تحریمی علیه کشورمان، شرایط جنگی را تجربه می کنیم، وقتی اقتصادمان قفل است و دستِ مان در ۲۰ سال اخیر از بازارهای جهانی کوتاه بوده، نباید به فکر «چاره اندیشی» باشیم؟! این نگاه که «مذاکره مذموم است» نتیجه ای جز تداوم بن بست های فعلی نخواهد داشت.

اینکه نسبت به «تغییر» احساس بی نیازی داشته باشیم و همچنان به سر دادن شعارهای رادیکال اصرار کنیم، حتما روز به روز دشواری های بیشتری به مردم تحمیل خواهد کرد. چرا که بر اساس واقعیتی انکارنشدنی، کشورها برای رشد اقتصادی که الزام اصلی آرامش عمومی است، به برقراری رابطه اقتصادی با کشورهایی که در اقتصاد جهان دست بالا دارند، احتیاج دارند. البته این به معنی نادیده گرفتن ارزش ها و بی اعتنایی به استقلال کشور نیست. اما باید شرایط فعلی را با تدبیر و واقع بینی به صورتی در بیاوریم که از شرِ تحریم های خردکننده رهایی پیدا کنیم.

تجارت با دنیا الزام اصلی رشد اقتصادی است. به این معنی که تا زمانی که در بازار جهانی اقتصاد واردات و صادرات نداشته باشیم و همچنین اگر موفق نشویم، سرمایه خارجی جذب کنیم، هر برنامه و طرحی را هم که پیگیری کنیم، باز هم نمی‌توانیم به گره گشایی اقتصاد امیدوار باشیم. ضمن اینکه باید جلوی سوءاستفاده کشورهای دیگر را بگیریم. به عنوان مثال چینی ها که ادعای «همراهی با ایران» را دارند، به واسطه تخفیف های نفتی که از ایران می گیرند، تقریبا روزانه هزار میلیارد تومان از منابع ایران را به تاراج می برند!

حالا که مردم ایران با تعصبی که از خود نشان دادند، نقشه های دشمن را نقشِ بر آب کردند، لازم است نظام حکمرانی همه تلاش اش را به کار بگیرد تا آلام مردم حتی المقدور کمتر شود. توصیه به تصمیم گیران این است که با در نظر گرفتن شرایط بسیار سختی که جامعه را درگیر خود کرده است، در قدم اول دولت با حضوری قوی و با اقتدار در دیپلماسی جهانی مقدمات وارد شدن به بازار اقتصاد دنیا را فراهم کند. البته ناگفته پیداست، برای تحقق این مهم باید از افراط و تندروی پرهیز کنیم و با کنار گذاشتن شعارهای توخالی، کارهای عملی را در راستای کاهش دردسرها در دستور کار قرار بدهیم.

احمد خرم

وزیر راه و ترابری دولت اصلاحات