در شرفيابى به اعليحضرت (محمدرضاشاه پهلوی) گفتم: دو استدعا

دارم، فرمودند: بگویید، عرض كردم: 1 ــ حساب خود را با حساب شاه

فقيد (رضاشاه پهلوی)، يكى نكنيد، والا ورشكست مى شويد؛ 2 ــ در

امور دولتى دخالت نفرمایید. 

   فرمودند: چرا ورشكست مى شوم؟ 

   گفتم: براى اين كه اعليحضرت فقيد یک عملى در اين مملكت كرده اند

كه دشمن زياد دارند. اگر شما فرموديد كه هر كس با او مخالف بود، يا

شاه با او مخالف بود، من هم با او مخالف هستم، درست نمى شود.

المُلک عقيم. شاه بايد بفرمايند در راه وطن، در راه مملكت، نه پدر دارم،

نه مادر، نه خواهر نه برادر، من شاه اين مملكتم. اگر اين طور فرمودند،

یک عظمت و یک جلالتى پيدا مى كنند كه شهره ی آفاق شوند كه پدر

شاه هم به استصواب جلالت شاه، جلالت پيدا مى كنند، ولى اگر اين

كار را نكنند، اين را صلاح خانواده سلطنت نمى دانم.

   دوم اين كه؛ در امور دولتى دخالت نفرمایید. به جهت اين  كه پادشاه

مشروطه، آن كسى است كه هيچ كس با او مخالف نباشد و همه ی

مردم با شاه موافق باشند. وقتى كه تشريف بردند در هيئت وزراء

فرمودند كه اين شخص بايد استاندار باشد، 9 نفر ديگرى كه داوطلب

استاندارى هستند، با شاه مخالف مى شوند. وقتى كه شاه فرمودند

یک نفر بايد وكيل بشود، 135 نفر ديگر هم همين انتظار را دارند، و اگر

شاه نفرمود، با شاه مخالف نمى شود. پس، دخالت در امور مملكت،

به هيچ وجه صلاح شاه و مملكت نيست. 

   ممالک مشروطه، بايد از مملكت مشروطه اصلى تقليد كنند كه

«انگلستان» است. اگر كسى ديد كه پادشاه انگلستان در اين قبيل

امور دخالت بكند، اعليحضرت هم بفرمايند، بى ضرر است. عظمت و

جلالت انگلستان به اين است كه پادشاه در اين قبيل امور دخالت

نمى كند و یک رجال بزرگى آن جا هست كه مملكت را به اين صورت

در آورده اند. شايد خيال كنند در انگلستان فقط چرچيل و يا یک آتلى

است، ولی عظمت و پيشرفت سياست بين المللى انگليس مرهون

رجال بی شماری است كه دارد. (کلمنت آتلی نخست وزیر انگلستان

بعد از جنگ جهانی دوم، در سالهای 1945 تا 1951)

   مملكتى كه رجال ندارد، هيچ چيز ندارد. مخالفت من با ديكتاتورى

اين بود كه از خصایص ديكتاتورى، يكى اين است كه مملكت فاقد

رجال، و ديكتاتور، رجل منحصر به فرد باشد. آنهایی كه عقيده به اين

رژيم دارند، بايد فكر كنند بعد از ديكتاتور، مملكت چه مى شود؟!

    آنهایی كه مى گويند چراغ برداريد عقب شاه فقيد بگرديد، اشتباه

مى كنند. وضعيت امروز ما عكس العمل دوره ی ديكتاتورى است، اگر

مملكت رجال داشت، در صورتی که اگر مملكت اشخاص علاقه مند

داشت، چرا وضعيت اين طور بود؟!